هەفتەی گوزه‌يشته‌يش ئەلبوومێگ نوو خستە بازاڕەو وەناو “بێتاوان”. لەلێدوانێگی وە(سڤیل) وتگه “كەس نزیكم لەكوردستان نەمه‌نگە، ماڵێگ نه‌يرم تا جوور گشت كەسێگ بويشم ئەوە ماڵ منە، وه‌يخاترە ساڵێ زیاتر لە 10 جار تيه‌م و چمه‌و، هەرچەن گشت كوردستان ماڵ من و خاك منە، وه‌و جووره‌گ زانين داڵگ و باوگ و برام نەمه‌ننە، تەنيا دو خوه‌يشك ديرم، ئەوانیش هانه ده‌يشت وڵات”.
ا. ج